De 108 jarige Utrechtse Grote Aak 'Stille Kracht' is vrijwel zeker de enige originele varende Utrechtse Grote Aak in Nederland !

Niet nadat ze zorgvuldig gerestaureerd werd.
Oorspronkelijk werd het door Schipper Johannes de Rooij uit Vleuten gebruikt voor het vervoer van kolen (voor de kachel), klei (voor de dakpanindustrie), hout, bouwmaterialen, grind, zand, fruit, e.a.

Deze 'Utrechtse Grote Aak' is eigenlijk een voormalige Trekschuit. Het werd voortbewogen door het te jagen. Door een paard voortgetrokken aan een 'touwtje'. Maar in het algemeen, als de schipper zich een paard niet kon veroorloven, door de vrouw van de schipper. Of hun kinderen. 

Een andere wijze van voortbewegen was het ‘bomen' (met een vaarboom voortduwen). Of 'wegen'. Ook wel 'Schuitenschuiven' genoemd. In het voor- en achterschip is een gootje aangebracht, waarin men een 'weegboom' dwars op het schip kon steken. Zo kon men naast het schip op de wal lopend, het voorwaarts duwen. Op deze schuit heeft ook een mast gestaan. Met behulp van een simpel 'sprietzeil' kon voor de wind gezeild worden.

Gevaren werd er bij Weer en wind. Als het guur en koud was kon de schipper zich in de roef bij een ‘vuurduvel’ verwarmen. De vuurduvel was een eenvoudig met hout of turf gestookt kacheltje. Een schoorsteen stak door het dak van de roef. De roef is het eenvoudig verblijf achterop het schip.